Docker კონტეინერები

რა არის კონტეინერები?

კონტეინერები არის მსუბუქი, დამოუკიდებელი და შესრულებადი პროგრამული პაკეტები, რომლებიც შეიცავს ყველაფერს, რაც საჭიროა პროგრამის გასაშვებად, მათ შორის კოდს, runtime-ს, სისტემურ ინსტრუმენტებს, ბიბლიოთეკებსა და პარამეტრებს.

კონტეინერები წყვეტენ "ჩემს კომპიუტერზე მუშაობს" პრობლემას, აპლიკაციების დამოკიდებულებებთან ერთად შეფუთვით, რაც უზრუნველყოფს თანმიმდევრულ შესრულებას სხვადასხვა გარემოში. ისინი უზრუნველყოფენ იზოლირებულ შესრულების გარემოს, რომელიც:

• უზრუნველყოფს თანმიმდევრულ ქცევას development, testing და production გარემოში
• საშუალებას აძლევს აპლიკაციებს საიმედოდ იმუშაონ ერთი გამოთვლითი გარემოდან მეორეში გადატანისას
• ხელს უწყობს მიკროსერვისების არქიტექტურას ინდივიდუალური კომპონენტების იზოლირებით
• ხელს უწყობს DevOps პრაქტიკას განმეორებადი deployment-ებით
• მაქსიმალურად ზრდის რესურსების გამოყენებას ტრადიციულ deployment მეთოდებთან შედარებით

თავის არსში, კონტეინერები ეყრდნობა Linux-ის ბირთვის ისეთ ფუნქციებს, როგორიცაა namespaces იზოლაციისთვის და cgroups რესურსების შეზღუდვისთვის. Docker ამატებს ინსტრუმენტების ფენას, რომელიც ამ შესაძლებლობებს ხელმისაწვდომს და მართვადს ხდის.

კონტეინერები vs ვირტუალური მანქანები

ვირტუალური მანქანებისგან განსხვავებით, კონტეინერები ახდენენ ოპერაციული სისტემის ვირტუალიზაციას და არა აპარატურის. ეს მათ უფრო მსუბუქს და პორტატულს ხდის.

ძირითადი განსხვავებები:

კონტეინერები უზრუნველყოფენ თითქმის ბუნებრივ შესრულებას მინიმალური ზედნადებით, ხოლო VM-ები გვთავაზობენ უფრო ძლიერ იზოლაციას, მაგრამ მეტი რესურსის მოთხოვნით. ბევრი თანამედროვე ინფრასტრუქტურა იყენებს ორივე ტექნოლოგიას ერთად, კონტეინერების გამოყენებით აპლიკაციებისთვის და VM-ების ინფრასტრუქტურის სეგმენტაციისთვის.

ძირითადი კონცეფციები

კონტეინერის ძირითადი ბრძანებები

# კონტეინერის გაშვება
docker run <image-name>

# ინტერაქტიული ტერმინალით გაშვება და შეჩერებისას წაშლა
docker run -it --rm <image-name> /bin/bash

# კონტეინერის ფონურ რეჟიმში გაშვება (detached mode)
docker run -d <image-name>

# პორტის მიბმით გაშვება (host-port:container-port)
docker run -p 8080:80 <image-name>

# volume-ის მიმაგრებით გაშვება (host-path:container-path)
docker run -v /host/path:/container/path <image-name>

# გარემოს ცვლადებით გაშვება
docker run -e VARIABLE_NAME=value <image-name>

# გაშვებული კონტეინერების სია
docker ps

# ყველა კონტეინერის სია (შეჩერებულების ჩათვლით)
docker ps -a

# კონტეინერის შეჩერება
docker stop <container-id>

# კონტეინერის იძულებით შეჩერება (kill -9-ის მსგავსად)
docker kill <container-id>

# კონტეინერის წაშლა
docker rm <container-id>

# ყველა შეჩერებული კონტეინერის წაშლა
docker container prune

# კონტეინერის ლოგების ნახვა
docker logs <container-id>

# კონტეინერის ლოგების თვალყურის დევნება (tail -f-ის მსგავსად)
docker logs -f <container-id>

# ბრძანების შესრულება გაშვებულ კონტეინერში
docker exec -it <container-id> /bin/bash

# კონტეინერის დეტალების შემოწმება
docker inspect <container-id>

თითოეულ ამ ბრძანებას აქვს დამატებითი ოფციები, რომლებიც კონტეინერის ქცევის დეტალური კონტროლის საშუალებას იძლევა. გამოიყენეთ docker <command> --help ნებისმიერი ბრძანების ოფციების სრული სპექტრის სანახავად.

საუკეთესო პრაქტიკები

კონტეინერის სიცოცხლის ციკლი

კონტეინერის სიცოცხლის ციკლის გაგება აუცილებელია ეფექტური კონტეინერიზაციისთვის:

1. შექმნა: კონტეინერი იქმნება image-იდან docker create ან docker run ბრძანებით
2. გაშვებული: კონტეინერი ასრულებს თავის მთავარ პროცესს
3. დაპაუზებული: კონტეინერი შეიძლება დროებით დაპაუზდეს docker pause-ით
4. შეჩერებული: კონტეინერი გამოვიდა, მაგრამ კვლავ არსებობს და მისი ხელახლა გაშვება შესაძლებელია
5. წაშლილი: კონტეინერი სამუდამოდ იშლება docker rm-ით

თითოეულ მდგომარეობას შორის გადასვლამ შეიძლება გამოიწვიოს მოვლენები, რომელთა მონიტორინგი და რეაგირება შესაძლებელია, რაც საშუალებას იძლევა რთული კონტეინერების ორკესტრაციის სამუშაო პროცესების შექმნას.

კონტეინერების ქსელი

კონტეინერებს შეუძლიათ კომუნიკაცია რამდენიმე ქსელის რეჟიმის საშუალებით:

სწორი ქსელის კონფიგურაცია გადამწყვეტია კონტეინერიზებული აპლიკაციებისთვის, განსაკუთრებით მიკროსერვისების არქიტექტურებში.